Schronisko Górskie „Dom Śląski”


Schronisko Górskie „Dom Śląski”, znane również jako „Śląski Dom” lub historycznie pod nazwą niemiecką „Schlesierhaus”, stanowi ważny punkt na turystycznej mapie Sudetów. Położone w pięknych Karkonoszach, wznosi się na wysokości 1400 metrów nad poziomem morza.

To miejsce nie tylko oferuje schronienie dla wędrowców, ale także wspaniałe widoki oraz niezapomniane wrażenia z obcowania z naturą.

Położenie

„Schronisko Górskie „Dom Śląski” jest usytuowane w malowniczych Karkonoszach, w wschodniej części Równi pod Śnieżką, przy Przełęczy pod Śnieżką, w obrębie granicy czesko-polskiej. Jest to najwyżej położone schronisko w całym Sudetach Polskich, co czyni je wyjątkowym miejscem na mapie turystycznej regionu.

W najbliższym otoczeniu schroniska znajduje się zachowany fragment tundry norweskiej, który wyróżnia się charakterystycznym, niskim wrzosem o wysokości zaledwie trzech centymetrów. Co więcej, torfowiska zlokalizowane na Równi pod Śnieżką, blisko schroniska, uznawane są za jedne z najpiękniejszych w całej Europie. Dodatkowo, tuż obok obiektu, kiedyś funkcjonowało turystyczne przejście graniczne.

Osobny artykuł można znaleźć na temat: Przejście graniczne Śląski Dom-Luční bouda.”

Historia

Historia tego miejsca sięga XVII wieku, kiedy to na Przełęczy pod Śnieżką wzniesiono prostą budę, która miała służyć jako schronienie dla drwali oraz pasterzy. W 1847 roku, po stronie śląskiej, zbudowano pierwsze schronisko, które stało się konkurencją dla Riesenbaude, położonego tuż obok, po czeskiej stronie, wówczas będącej pod panowaniem Habsburgów. Początkowo obiekt ten nosił nazwę Heldmannbaude, upamiętniającą nazwisko jego właściciela. W 1888 roku schronisko uległo zniszczeniu w wyniku pożaru, co być może było dziełem Reinarda Schulza, ówczesnego właściciela pobliskiego Riesenbaude, a w 1904 roku rozpoczęto budowę nowego budynku.

Obecny obiekt, będący już trzecim w tej lokalizacji, został wzniesiony w latach 1921-1922 według projektu wrocławskiego architekta Herberta Erasa. Zewnętrzny wygląd budynku nawiązuje do charakterystycznych dla niemieckich schronisk sudeckich stylów z okresu międzywojennego, prezentując schodkowy lub piramidalny kształt dachu, a także parter i piętro zdobione deskami. Dach oraz poddasze pokryto płytkami eternitu. We wnętrzu znajdowała się kuchnia, bufet, hol wejściowy, a także stylizowana na alpejską sala jadalna oraz pomieszczenia gospodarcze. Aranżacja wnętrza przywodziła na myśl ciepłe, czerwonożółte tony.

Na pierwszym piętrze oraz poddaszu zorganizowano miejsca noclegowe z sanitariatami. W 1923 roku dobudowano oszkloną werandę oraz dokonano przebudowy pomieszczeń kuchennych. W tym czasie schronisko mogło pomieścić 66 osób w pokojach jedno-, dwu- oraz trzyosobowych, a także około 60 osób w sali zbiorczej.

Obok schroniska, we wrześniu 1924 roku, na inicjatywę Hugo Teichmanna, właściciela schroniska, uruchomiono największą w ówczesnych Niemczech turbinę wiatrową o mocy 100 kW. Instalacja ta została jednak skrytykowana przez niektórych mieszkańców, którzy twierdzili, że nie pasuje ona do naturalnych walorów terenu. Turbina niestety działała tylko do stycznia 1925 roku, kiedy to jej górna część uległa zniszczeniu wskutek nadmiaru śniegu i szadzi.

Po II wojnie światowej zarządzanie schroniskiem przejęły DTTK oraz PTT, a od 1951 roku PTTK. W listopadzie 1950 roku obiekt stał się także siedzibą strażnicy WOP, a później Straży Granicznej. W ciągu swojego istnienia schronisko zmieniało nazwy, takie jak Pod Śnieżką, Na Równi pod Śnieżką oraz Dom Śląski. W 1982 roku rozebrano czeskie schronisko Obří bouda (Riesenbaude), które znajdowało się naprzeciwko. Dopiero od lipca 2005 roku, po tym jak strażnicy graniczni zwolnili budynek, Dom Śląski zaczął pełnić funkcję wyłącznie turystyczną. Od 2007 roku schronisko jest w prywatnych rękach.

Turystyka

Schronisko Górskie „Dom Śląski” jest położone w miejscu, gdzie krzyżują się kluczowe szlaki turystyczne, co czyni je idealnym punktem wypadowym dla miłośników wędrówek i górskich przygód.

Do najważniejszych szlaków, które prowadzą z tego schroniska, należą:

  • niebieski – który prowadzi z Karpacza przez Śląski Grzbiet na Śnieżkę,
  • czarny – zmierzający z Karpacza przez Kopę na Śnieżkę,
  • czerwony – wiodący ze Szklarskiej Poręby przez Szrenicę na Śnieżkę w ramach Drogi Przyjaźni Polsko-Czeskiej,
  • czerwony – prowadzący z Przełęczy pod Śnieżką przez Kocioł Łomniczki z Karpacza,
  • niebieski – łączący Przełęcz pod Śnieżką z czeską stroną Karkonoszy w kierunku Harrachova,
  • szlak prowadzący z Pec pod Sněžkou do Szpindlerowego Młyna (czeskiego).

Wszystkie te szlaki gwarantują niezapomniane widoki oraz możliwość odkrywania uroków Karkonoszy w pełnej okazałości.

Przypisy

  1. Ryszard Jakubowski, Robert Szewczyk „Schroniska górskie w Polsce” Muza 2013 ISBN 978-83-7495-731-1
  2. Obří bouda. [dostęp 21.11.2018 r.]
  3. Mapa turystyczna. [dostęp 07.05.2018 r.]
  4. Větrná elektrárna v Krkonoších. [dostęp 03.12.2010 r.]
  5. a b c d e f g Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 3: Karkonosze. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 169. ISBN 83-7005-168-5.
  6. w źródłach spotyka się również wielkość 1000 kW, co jednak wydaje się mało prawdopodobne choćby ze względu na dużo mniejsze zapotrzebowanie schroniska na energię

Oceń: Schronisko Górskie „Dom Śląski”

Średnia ocena:4.53 Liczba ocen:19