Schronisko PTTK „Strzecha Akademicka”

---

Historia schroniska

Strzecha Akademicka, obok schroniska Pod Łabskim Szczytem, jest uważana za jedno z najstarszych miejsc schroniskowych w Karkonoszach. Historia tego niezwykłego obiektu sięga I połowy XVII wieku, kiedy to na Polanie Złotówka na starym Trakcie Śląskim powstała buda pasterska. Już w 1645 roku wzmiankowano ją w dziełach Gryphiusa, a jej pierwszym gospodarzem był Daniel Steiner, który przejął ją od Tanla, jego imienia używano do określenia budy – Tanlabaude.

Pierwsze lata istnienia obiektu to czas, gdy właściciele słynęli z doskonałej nalewki na szyszkach, a do swoich gości odnosili się z wielką gościnnością, grając na różnych instrumentach. Z biegiem lat, w miarę rozwoju ruchu turystycznego, buda pasterska przemieniła się w funkcjonalne schronisko górskie. W okresie gdy obiektem opiekowała się rodzina Hamplów (w latach 1758-1863), zyskała nazwę Hampelbaude, która do dzisiaj funkcjonuje w języku niemieckim i czeskim (Hamplova bouda).

W latach 1696-1824 w obiekcie prowadzono pamiątkowe księgi, dzięki czemu wiemy, że we wrześniu 1790 roku nocował tu m.in. J.W. Goethe, zachwycający się porannym wschodem słońca. W 1896 roku, odpowiadając na rosnące potrzeby turystów, ówczesny właściciel Franciszek Krauss-junior zdecydował o budowie nowego trzykondygnacyjnego schroniska, które zastąpiło drewnianą budę. Nowa konstrukcja oferowała na parterze kuchnię, trzy pokoje, stajnię oraz salę jadalną o powierzchni 80 m².

Niestety, 1 kwietnia 1906 roku nowy obiekt spłonął przez nieszczelny komin. Interwencje straży pożarnej, które traktowały pierwsze doniesienia o pożarze jako żart primaaprilisowy, znacząco wpłynęły na ratek gaszenia ognia. Już 8 września tego samego roku odbudowano schronisko, które zaczęło funkcjonować w nowej formie z restauracją o powierzchni 140 m², bufetem, palarnią, pokojem dla przewodników oraz 17 pokojami gościnymi, a także z centralnym ogrzewaniem.

W latach 1911-1912 schronisko jeszcze bardziej się rozwinęło, oferując nowoczesne jak na tamte czasy usługi, w tym elektryczne oświetlenie i wygodne pokoje z bieżącą wodą oraz łazienkami. W okresie letnim i zimowym schronisko cieszyło się dużym zainteresowaniem turystów, a szczególną atrakcją były zjazdy saniami po torze saneczkowym prowadzącym do Karpacza. Dziś obiekt przetrwał do naszych czasów w niewielu zmienionej formie.Skrzypce na ścianach jadalni ozdabia spreparowana głowa łosia, również z lat 20. XX wieku.

W okresie międzywojennym w schronisku pracowało na stałe kilka osób, w tym kierownik, gospodyni i kucharz. Po II wojnie światowej obiekt przejęła YMCA z Krakowa, a następnie zarządzały nim studenci uczelni krakowskich, stąd też pochodzi współczesna nazwa Strzecha Akademicka. W latach 1950-1956 było to również miejsce wczasowe FWP.

W 1957 roku schronisko przeszło pod zarząd Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. W październiku 1959 roku rozpoczęto remont pokojów i elewacji. W 1967 roku schronisko zostało zamknięte z powodu remontu, który trwał do lipca 1970 roku. W latach 70. zainstalowano wyciąg orczykowy na Hali Złotówka, co miało kluczowe znaczenie dla funkcjonowania obiektu w zimowych miesiącach.

Po 1989 roku schronisko przeszło szereg modernizacji. W 1995 roku położono nowy miedziany dach, a w latach 2000-2003 wymieniono okna oraz przeprowadzono remont sanitariatów. Obiekt został wzbogacony o saunę oraz inne miejsca rekreacyjne. W latach 2017-2018 przeprowadzono kapitalny remont zaplecza kuchennego, co skutkowało czasowym zamknięciem schroniska.

W historii schroniska z okresu od 1950 roku kierownicy to:

• Tadeusz Sus,
• Ryszard Jaśko,
• Bolesław Dziobiak,
• Cezary Marcinkowski,
• Edmund Gronczewski,
• Zbigniew Świderski,
• Aleksandra Domańska,
• Mirosław Godyń (od 2003, dzierżawca).

---

Oceń: Schronisko PTTK „Strzecha Akademicka”

---