W Karkonoszach, w malowniczym otoczeniu gór, znajduje się schronisko PTTK im. Waldemara Siemaszki, znane jako Samotnia. Usytuowane nad Małym Stawem, w sercu Kotła Małego Stawu, to idealne miejsce dla miłośników górskich wędrówek oraz przyrody.
Aby dotrzeć do tego niezwykłego schroniska, można skorzystać z niebieskiego szlaku wiodącego od Świątyni Wang, co zajmuje około godziny, lub wybrać się krótszą trasą, schodząc od Strzechy Akademickiej, co zajmuje jedynie około 10 minut.
Wnętrze schroniska oferuje 49 miejsc noclegowych, co sprawia, że jest to komfortowy przystanek dla turystów. Ponadto, odwiedzający mogą skorzystać z bufetu, punktu informacji turystycznej oraz w pełni wyposażonego punktu GOPR. Miłośnicy wspinaczki również znajdą coś dla siebie, ponieważ w obiekcie znajduje się ścianka wspinaczkowa, która przyciąga entuzjastów aktywnego wypoczynku.
Historia
W Polsce znajduje się wiele schronisk, ale Schronisko PTTK „Samotnia” wyróżnia się jako jedno z najstarszych z nich. Historia sięga drugiej połowy XVII wieku, kiedy to ludzie zaczęli odwiedzać tereny w rejonie Małego Stawu. Pierwsze dokumenty wskazują na obecność domku nad stawem z 1670 roku.
Ścieżka turystyczna prowadziła z okolic Karpacza przez Złotówkę do budy, w której mieszkał strażnik opiekujący się hodowlą pstrągów. W końcu XVII wieku nowy szlak, prowadzący od kościółka Wang, przez Rzepiórową Kręgielnię i Polanę, zyskał popularność i jest wciąż uczęszczany przez turystów, oznaczony na niebiesko.
W swej relacji z wędrówki na Śnieżkę, Christian Gryfius opisuje spotkanie z żyjącym tam staruszkiem. Z kolei Teodor Billewicz, podczas swoich podróży po Karkonoszach, odnotowuje łódź kołyszącą się na wodach stawu. Historię budy nad stawem łączono z rodziną Schuderów, którzy utrzymywali się z hodowli kóz oraz dbali o staw na polecenie rodów Schaffgotschów.
Wzrost ruchu turystycznego po uruchomieniu linii kolejowych z Jeleniej Góry do Wrocławia i Berlina w 1866 roku skłonił właścicieli karkonoskich domków do rozbudowy infrastruktury. Karol Häring był jednym z tych, którzy zaangażowali się w rozwój Samotni. Obecna sala bufetowa ma już ponad 100 lat, a z tej samej epoki pochodzą sprzeczne dane dotyczące lokalizacji schroniska.
Hardy Häring sprzedał swoją chata Henrykowi Richterowi w 1891 roku. Nowy właściciel rozpoczął dalszą rozbudowę schroniska. To właśnie z tego czasu pochodzi wieżyczka, symbol Samotni, oraz odlany w Jeleniej Górze dzwon-sygnaturka z 1861 roku. Możliwe, że Richter miał ten dzwon jeszcze przed przybyciem do budy lub jego związek z tą budową był wcześniejszy.
Po roku 1900, a przez kilkanaście lat po tym, schronisko dzierżawił Józef Bönsch. Następnie Richter przekazał je Franciszkowi Krausowi, który także prowadził modernizację obiektu. Mały Staw, znany jako Kleiner Teich, zyskał nową nazwę. Kilka metrów od Samotni znajduje się głaz z wykutym nazwiskiem Krausa oraz datą 1922 r., co może świadczyć o rozpoczęciu budowy drogi do schroniska PTTK „Strzecha Akademicka”.
W 1927 roku schronisko zaczęło prowadzić Paul Haase z żoną Gretą, przekształcając je w centrum sportów zimowych. Ostatnim niemieckim właścicielem przed II wojną światową był Franz Hövel. Po wojnie obiekt przeszedł pod opiekę kilku zarządców, w tym Stanisława Staronia oraz Zbigniewa Pawłowskiego.
Od 1966 roku Samotnia była zarządzana przez Waldemara Siemaszkę i jego żonę Sylwię. Tragedia wydarzyła się 10 lutego 1994 roku, gdy Waldemar zginął w wypadku. Po jego śmierci schronisko objęła żona. Pod ich kierownictwem do 2024 roku, Samotnia rozkwitła, zdobywając liczne nagrody. Wprowadzono liczne innowacje, takie jak biologiczna oczyszczalnia ścieków oraz modernizacja systemu ogrzewania.
Przez lata miejsce służyło turystom, a zamiar przekształcenia go w muzeum górskie nie został zrealizowany. Zachowując tradycję, schronisko przyznaje tytuł „Zasłużony dla schroniska” i organizuje wydarzenia takie jak przeglądy filmowe oraz zawody płetwonurków o „Błękitną Wstęgę Samotni”. Ostatecznie te imprezy zaniechano ze względów ochrony rezerwatów, mimo że płetwonurkowie mieli możliwość oczyszczania dna stawu.
Przed ustanowieniem Karkonoskiego Parku Narodowego uprawiano tu narciarstwo, organizując różnorodne wydarzenia sportowe, jak „Slalom Wiosenny” oraz „Slalom Czekoladowy”. Po 1967 roku, schronisko zaczęło organizować zawody narciarskie o „Puchar Samotni”, które musiały zakończyć się w 1981 roku z powodu przepisów ochrony przyrody. Po wielu staraniach, zawody te wznowiono w 1995 roku w imieniu Waldemara Siemaszki.
Obecnie, Samotnia dysponuje stałym dostępem do internetu, który zapewnia gościom poprzez lokalny nadajnik radiowy WiFi, a także za pośrednictwem urządzeń na dachu GOPR, co przyczyniło się do zwiększenia komfortu podczas pobytu w tym malowniczym miejscu.
Przypisy
- PTTK wybrało nowego dzierżawcę Samotni
- Karl-Heinz Drescher, Bergbauden des Riesen- und Isergebirges (niem.)
Pozostałe obiekty w kategorii "Hotele":
Schronisko Górskie „Dom Śląski” | Schronisko PTTK „Strzecha Akademicka”Oceń: Schronisko PTTK „Samotnia”